تاثیر فعالیت هوازی در شرایط هیپوکسی بر غلظت اینترلوکین 8 و فاکتور رشد اندوتلیال عروقی در مردان جوان فعال

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر فعالیت هوازی در شرایط هیپوکسی بر غلظت اینترلوکین 8 و فاکتور رشد اندوتلیال عروقی در مردان جوان فعال بود. بدین منظور 10 مرد جوان فعال با میانگین سنی 56/1 5/21 سال، قد 76/1 176 سانتیمتر، توده بدن 14/3 16/76 کیلوگرم، شاخص توده بدن 91/0 6/21 کیلوگرم بر مجذور قد به متر، ضربان قلب استراحت 74/3 55/68 ضربه در دقیقه در این پژوهش شرکت کردند. شرکت کنندگان در 4 جلسه فعالیت هوازی شامل 30 دقیقه دویدن با شدت 70 درصد حداکثر ضربان قلب بیشینه در شرایط مختلف نورموکسی و هیپوکسی معادل ارتفاعات 2750، 3250 و 3750 متر بالاتر از سطح دریا به فعالیت پرداختند. قبل و بلافاصله پس از ورزش نیز به میزان 5cc خون از آنها گرفته شد. داده ها به وسیله نرم افزار spss و آزمون oneway anova در سطح معنی داری (05/0p<) تفسیر شدند. داده ها نشان می دهند در معرض ارتفاعات قرار گرفتن باعث افزایش سطوح il-8 و vegf می گردد. هم چنین نتایج تحقیق نشان می دهد بین پاسخ vegfو il-8 به یک وهله فعالیت استقامتی در محیط نورموکسی با محیط های هایپوکسیک تفاوت معنادار دارد(05/0p<). تفاوت تنها بین محیط نورموکسی با محیط هایپوکسیک 3750 متر بود. داده ها نشان می دهند بلافاصله پس از فعالیت مقدار il-8 افزایش ومیزان vegf روند کاهشی دارد. در نهایت با توجه به داده های پژوهش می توان عنوان داشت انجام فعالیت ورزشی به هنگام صعود به ارتفاعات بلند یا محیط های دارای فشار هایپوکسیک بالا محرک تولید il-8 از عضلات فعال و vegf می باشد که هر دو به صورت موضعی نقش رگ زایی در عضله دارند و نقش التهابی ندارد.